10 manieren om de worsteling met angst als gevolg van Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) bij PTSS en trauma te herkennen

Emotionele flashbacks, flashbacks zonder beelden bestaan – het is helaas nog steeds een zeer onbekende vorm van herbelevingen.

Bij Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) veroorzaken deze dan ook de onverklaarbare angsten!

Eerder heb ik uitgebreid geschreven over deze meest onbekende en tegelijkertijd naarste vorm van flashbacks – de "Emotionele Flashback".

Emotionele flashbacks bestaan!

Ik zie in de praktijk helaas nog te vaak dat het een niet onderkende en daardoor ook nog steeds een zeer onbekende vorm van herbelevingen is – herbelevingen zonder beelden. Lees nogmaals voor meer details hierover het eerder door mij gepubliceerde artikel.

De onbekendheid hiermee is nog steeds erg groot, helaas niet alleen bij mensen met Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) na trauma, maar zeer zeker ook bij professionele hulpverleners.

Het gevolg hiervan is dat velen rondlopen met een niet te beheersen angstscenario.

Onverklaarbare angsten die ooit een keer zijn begonnen ...

Toen de angst ontstond was dit de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. De druppel staat dan ook niet in relatie tot de overgelopen (trauma) emmer. 

Overal angst voor krijgen - en jawel, dit leidt natuurlijk uiteindelijk tot het 'angst-etiket', een label dat iemand opgeplakt wordt.

Maar wat is er nu eigenlijk aan de hand?

Hieronder 10 manieren om de worsteling met angst als gevolg van Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) bij PTSS en trauma te herkennen, voordat de spreekwoordelijke (trauma) emmer overloopt:

1. Jezelf de hele tijd aanpraten dat je best zelfverzekerd bent. Dat je allerlei dingen wilt kunnen, ook al heb je er helemaal geen goed gevoel (meer) bij.
2. Je piekert je wat af – waarom je toch steeds die onverklaarbare angsten hebt. Dit piekeren leidt, wanneer je het maar lang genoeg doet, tot nog meer angst en uiteindelijk tot paniek (paniekaanval).
3. Overal zit structuur in – in de opbergruimtes in je huis, in je keukenlades, in je kledingkast, in je opberghok, in je garage, in je werkplek, je werkblad, etc... Al die organisatie is noodzakelijk om te voorkomen dat je overweldigd raakt en instort.
4. De schijn ophouden voor de buitenwereld dat je 'relaxed' en 'ontspannen' bent. Wat er echter achter de façade schuilgaat is een niet te bedwingen angst die bijzondere onrust en op momenten ware (interne) paniek veroorzaakt.
5. Je doet net of je van alles voelt, maar in werkelijkheid ben je aan het 'neppen'. Je bent op een punt aangekomen dat je bedenkt wat je voelt. Zelfs in de gevoelens bij hen waarvan je weet dat je er gevoel bij hebt – heb je nu twijfel en zelfs angst gekregen om dit te voelen. Dit voelt zo naar omdat je juist zo'n vreselijke hekel hebt aan mensen die neppen.
6. Je doet meer dan je best – iedereen kan altijd op je rekenen. Iedereen, behalve jijzelf niet meer. Dit lukt niet meer omdat je bang bent geworden voor die momenten waarin er even helemaal niets gebeurt.
7. Je bent altijd bezig met de angst voor afwijzing door anderen – je helpt dan ook iedereen, zelfs voordat, of zonder dat men om hulp vraagt.
8. Je bent in controle – niet af en toe, altijd. In je acties, wanneer je praat en wanneer je denkt alles te kunnen rationaliseren (verstandelijk maken). De angst voor variabiliteit (veranderlijkheid) is te groot – je wilt dingen zoveel als mogelijk hetzelfde houden. Je bent en blijft in controle voor het grotere doel (wegblijven bij de angst).
9. Je bent nooit te laat – je bent altijd degene die ruim op tijd is. Je hebt niet alleen angst om te laat te komen en er daardoor niet bij te horen, alleen al het idee geeft je een onaangenaam gevoel in je lichaam.
10. Je bent zeker van je gevoelens – de angst om te voelen is nu het nieuwe gevoel geworden. Niet omdat het prettig is, maar het is het enige gevoel dat nog overeenkomt met jouw beleving van gevoel hebben. Het is nu een vreemde vorm van veiligheid geworden in alles wat je als onveilig en angst waarneemt.

 

Kortom, je wordt angstig van heel veel zaken.

Dingen waar je voorheen je hand niet voor om zou draaien, maken je nu op de een of andere manier angstig en kunnen, zelfs wanneer het maar lang genoeg duurt, leiden tot paniek.

En zo is langzamerhand je vertrouwde cyclus van piekeren via angst tot paniek geworden.

Angst is daarom een veel geziene en toch nog steeds onherkenbare ongewenste gast wanneer je PTSV hebt. De vraag is of het om deze angst gaat of om de onderliggende Posttraumatische Stress-verschijnselen die angst veroorzaken? 

Voor velen staat de angst op zichzelf, maar de angst is één van de reacties; een gevolg van allerlei onlogische, verwarrende en niet te controleren nare verschijnselen die door PTSV ontstaan.

Van burn-out verschijnselen (zonder dat je een burn-out hebt!), tot angst (zonder dat je een angststoornis hebt!) en zelfs paniek (zonder dat je een paniekstoornis hebt!).

Dit onderscheid kan wel gemaakt worden, maar dan is het wel nodig dat er eerst met openheid en zonder oordeel de tijd genomen wordt om te luisteren naar wat er met iemand gebeurd is. Dus, de tijd nemen voor zijn of haar levensverhaal en niet als eerste op zoek zijn naar wat er 'mis' is met iemand.

Angst, angst en nog eens angst.

Angst kun je blijven zien als een signaal. Zie het alsjeblieft niet als een onvermijdelijke conditie.

Leven met PTSV is overleven. Het is een leven waar de vrijheid om jezelf te kunnen zijn weg is en de durf en het lef om dingen te ondernemen ondergesneeuwd is door o.a. een algemene angst om in beweging te komen.

Empathisch luisteren zonder oordeel is de enige manier om de basis te leggen om samen de aanleidingen/triggers te gaan oplossen.

Het idee dat men hiermee, volgens sommigen, kan leren leven, is volgens mij een illusie vanuit de praktijk die uitmondt in onbeheersbare klachten.

De bedoeling is niet om je leven zo in te richten dat je er zo goed als mogelijk mee kunt leren leven.

Nee, het gaat erom dat de automatische, reflexmatige en vooral oncontroleerbare stressreacties, waaronder angst (en dus zelfs paniek) opgelost worden bij de bron - het oplossen van de onderliggende aanleiding/trigger.

Op deze manier kunnen deze stressreacties niet meer ontstaan en zijn ook de hiermee verbonden (niet-verstandelijke en niet-relevante) verbindingen opgelost.

Een holistisch herstelproces van Posttraumatische Stressverschijnselen als gevolg van PTSS en trauma richt zich op het oplossen van het geheel aan onderliggende aanleidingen/triggers. Alleen dan kan iemand vrijkomen van de ongewenste stressreacties en weer zichzelf zijn!

Herken je jezelf in dit artikel? Of misschien een dierbare? Deel dan vooral dit artikel met hen – herkenning kan ook hen erkenning geven van hun eigen situatie en waar ze zijn op hun pad van herstel.

Wil je je eigen persoonlijke situatie vrijblijvend bespreken, neem dan contact op door het invullen van het contactformulier op de PTSS Voorbij website.