Acute Stressverschijnselen of Posttraumatische Stressverschijnselen na Trauma –Is er een verschil?

Stel dat je verschijnselen blijft houden na een traumatische gebeurtenis?

Stel dat je geen idee hebt dat dit te maken zou kunnen hebben met de eerdere traumatische situatie die je hebt meegemaakt?

Stel dat anderen vaak eerder ‘verschil’ in je gedrag en houding merken dan jij zelf omdat je zelf verstandelijk alles probeert weg te redeneren?

Stel dat dit zo is voor je – wat doe je dan?

Nog meer verstandelijk beredeneren, positief gaan denken, personen, situaties en/of omgevingen vermijden, of …?

‘Officieel’ heb je de eerste vier weken na een trauma een Acute Stress Stoornis (ASS) en geen Posttraumatische stressstoornis (PTSS).

Maar wat nu als Posttraumatische Stressverschijnselen na vier weken blijven? Kun je ook meteen al na een trauma Posttraumatische Stressverschijnselen ontwikkelen?

Bij ASS ontstaan verschijnselen zoals;

• Herbelevingen – flashbacks.
• Vermijden van herinneringen die te maken hebben met de gebeurtenis.
• Jezelf afscheiden – de tijd gaat trager dan normaal en je kunt zelfs ‘weg zijn’.
• Concentratiestoornissen.
• Nachtmerries of indringende herinneringen waardoor je wakker wordt.
• Prikkelbaarheid.
• Overdreven schrikreacties.
• Overal op letten – overdreven waakzaamheid.
• Slaapstoornissen.
• Angst.
• Jezelf niet meer prettig kunnen voelen – positief, opgewonden, blij, gevoelens van liefde kunnen hebben.

Ongeveer 20% van alle mensen die een traumatische situatie meemaken ontwikkelen ASS. Na een traumatische gebeurtenis komt ASS dubbel zo vaak voor bij vrouwen dan bij mannen en de hinder van de Acute Stressverschijnselen is zeer groot. De diagnose ASS kan drie dagen tot een maand na de traumatische gebeurtenis worden gesteld. ASS is een kortdurende aandoening en de vooruitzichten zijn over het algemeen goed.

Wanneer stressverschijnselen na een traumatische gebeurtenis voortduren ontstaan er na vier weken Posttraumatische Stressverschijnselen.

Een Acute Stress Stoornis (ASS) gaat dan over in een Posttraumatische Stress Stoornis (PTSS). Ik geef de voorkeur om “PTSS”, “PTSV” te noemen omdat het om de verschijnselen gaat en niet om het belastende etiket “PTSS” – met als laatste de “S” van stoornis in de afkorting.

Iemand met Posttraumatische Stressverschijnselen is zeker niet gestoord en er is ook niets ‘mis’ met de persoon – wel is de persoon tijdelijk verwond en heeft hij/zij dringend professionele en in Posttraumatische Stressverschijnselen en trauma gespecialiseerde deskundige ondersteuning nodig.

Ongeveer de helft van alle mannen en haast

alle vrouwen (±90%) met ASS ontwikkelt na vier weken PTSV.

De ‘vier weken regel’ gaat zelfs in het grootste gedeelte van situaties niet eens op wanneer iemand door ongewenst lichamelijk grensoverschrijdend gedrag getraumatiseerd is geworden.

Na trauma door ongewenst lichamelijk grensoverschrijdend gedrag heeft 75% van de mannen en vrouwen al na een week Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV). Ook gaat de regel niet op wanneer iemand eerder ASS heeft gehad en/of eerder Posttraumatische Stressverschijnselen gehad heeft. Zij hebben een grotere kans op het ontwikkelen van PTSV na ASS.

Het is daarom ook erg belangrijk om voor jezelf of voor een dierbare voorzichtig na te gaan of de verschijnselen die ontstaan na een traumatische gebeurtenis blijvend worden en niet zoals zo velen proberen om hierbij een verstandelijke route van ontkenning te volgen;

• “Oh, het valt wel mee hoor – ik heb er niet meer zo’n last van.”
• “Het gaat wel hoor – ik probeer er gewoon zo min mogelijk aan te denken.”
• “Anderen zijn er veel slechter aan toe – hun situatie is veel ernstiger of zwaarder.”
• “Ik ben sterk hoor – ik sla mij er wel (weer) doorheen.”
• “Ik zeur niet – ik richt mij op mijn werkzaamheden en dan denk ik er ook niet aan.”

Of men kiest voor een andere dan bovengenoemde alternatieve verstandelijke en verzachtende benaderingen, in de hoop dat de nare gevoelens wegblijven.

Niet meer zo’n last hebben is verstandelijk

beredeneren wat we niet willen voelen.

Dit ontstaat wanneer er pijnlijke gevoelens ontstaan waarvan we het bestaan willen ontkennen. Je kunt alleen nooit verstandelijk bedenken wat je voelt, want dan voel je niet meer. Je voelt wat je voelt en daarmee uit …

Hieronder vind je een opsomming van Stressverschijnselen na een traumatische gebeurtenis die nog steeds voortduren na een maand tijd – en dus Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) geworden zijn;



• Terugkerende gedachten, mentale beelden of nachtmerries hebben over de traumatische gebeurtenis.

• Nachtmerries hebben zonder beeld, of je overdag ineens plots naar beginnen te voelen alsof er iets vreselijks aan de hand is of je het gevoel hebt je te moeten gaan verdedigen tegen plotseling (niet aanwezig) gevaar.

• In het algemeen moeite hebben met slapen; na een uur wakker worden en klaarwakker zijn – ’s morgens wakker worden en helemaal niet uitgerust zijn en/of wakker worden met een bijzonder naar gevoel waarvan je de oorzaak niet weet.

• Veranderingen in je eetlust – en daarmee sterke toename of afname in je lichaamsgewicht.

• Angst hebben of je bang voelen, vooral bij gebeurtenissen die aan het trauma doen herinneren – denk hierbij bijvoorbeeld aan gezichtsuitdrukkingen, aanrakingen, geluiden, omgevingen, etc.

• Veel praten – dit is ook een vorm van controle. Als je aan het woord bent weet je welke kant een gesprek uitgaat.

• Overmatig actief zijn – ondanks het eigenlijk gebrek aan energie, alle weerstanden doorbreken en van de ene afspraak naar de andere afspraak gaan. Wanneer je actief bent kun je namelijk niet voelen.

• Overmatig alert zijn – onherkenbaar ‘op scherp staan’ en daarbij soms het gevoel krijgen je letterlijk te willen verwijderen uit de situatie – om te vluchten dus.

• Snel schrikken – bijvoorbeeld wanneer er thuis of in een winkel plots iets op de vloer valt, iemand met stemverheffing praat, een harde klap of wanneer iemand je op een bepaalde manier aan blijft kijken.

• Je neerslachtig of verdrietig voelen en in het algemeen haast geen energie hebben – je bent doodmoe aan het eind van de dag en je weet dat dit niet ‘klopt’ met je activiteiten van die dag.

• Geheugenproblemen krijgen, niet alleen details van het trauma niet kunnen herinneren, maar veel meer dan dit – het geheugen werkt gewoon niet meer zoals vroeger. Je lijkt nu ook andere stukken uit je geheugen ‘kwijt’ te zijn.

• Verstrooid zijn en je niet kunnen concentreren op je werk of op je dagelijkse activiteiten. Een boek lezen, geanimeerd in gesprek zijn met een ander, of goed naar een film kijken is ineens bijzonder uitdagend voor je geworden.

• Geen keuzes meer kunnen maken door enorme en ongewone twijfel – moeite hebben met het nemen van beslissingen, waarbij het vele nadenken leidt tot piekeren wat kan leiden tot meer angst en zelfs paniekaanvallen.

• Snel geïrriteerd zijn – je op kunnen winden over de kleinste zaken.

• Vaak boos zijn (op anderen en op jezelf) en zelfs (ongecontroleerde) woedeaanvallen hebben waarin je jezelf niet herkent.

• Wraakzuchtige gedachten hebben – bijvoorbeeld tegenover ‘de veroorzaker’ van het trauma, maar ook tegenover bepaalde personen en instanties.

• Je gevoel kwijt zijn – juist wanneer je gevoel je hiervoor altijd zo goed ondersteunde in je functioneren – het lijkt steeds minder te worden en op momenten zelfs ‘weg’ te zijn.

• Teruggetrokken raken – alles wordt verstandelijk en je hebt voor alles een ‘goede verklaring’ waarom je iets niet meer wilt. Je wilt bijvoorbeeld bepaalde personen niet meer zien, je wilt niet meer naar bepaalde plekken toe en soms wil je gewoon helemaal van alles ‘weg’ zijn.

• Er is een gevoel in je ontstaan dat je een ‘alien’ bent – dat je duidelijk anders bent dan anderen en dat ‘de dingen niet meer kloppen’.

• Onverklaarbare maag- en darmklachten.

• Onverklaarbare hartritmestoornissen.

• Gevoelloosheid in handen/voeten en/of trillende handen.

• Gehaast zijn in alles.

• Onrust – een onrust die eigenlijk altijd aanwezig lijkt.

• De schuld van je misère af willen schuiven op een ander.

• Mensen op allerlei manieren tevreden willen stellen om bijvoorbeeld conflicten te voorkomen.

• Sterke verschillen in lichaamstemperatuur – ineens het gevoel hebben het heel warm of juist heel koud te hebben.

• Er zich heel langzaamaan een gevoel van wanhoop, hopeloosheid of reddeloosheid in je ontwikkelt.

• Spontaan gaan huilen – huilen zonder verklaarbare reden en op plekken waar je dit hiervoor nooit toe zou laten.

• Buitengewoon beschermend en daarmee sterk controlerend worden over je omgeving – je kinderen, je partner en andere dierbaren.



• Activiteiten, plaatsen of mensen vermijden die direct of indirect aan het trauma herinneren.

Voor alle duidelijkheid ik heb het hier niet over burn-out!

De verstoorde energiebalans door PTSV is helaas het nieuwe “PTSS Paard van Troje” geworden. Ik heb dit een tijd geleden zo genoemd omdat er te veel mensen onterecht de diagnose Burn-out krijgen wanneer ze Posttraumatische Stressverschijnselen hebben.

PTSS is zeker geen Burn-out!

Stel je eens voor, je krijgt te horen dat je een Burn-out hebt, maar in werkelijkheid gaat het om Posttraumatische Stressverschijnselen, waaronder enkele op Burn-out lijkende klachten.

Ik zie regelmatig mensen die voordat ik ze in de praktijk ontmoet, meerdere keren en soms zelfs gedurende een periode van jaren de misdiagnose Burn-out hebben gekregen.

Deze zogenaamde herhaalde Burn-out is veel meer dan een professioneel inschattingsfoutje. Het wordt later in overpeinzing door velen dan ook als een onterechte beschuldiging gezien met ernstige negatieve consequenties.

Iemand krijgt niet de juiste deskundige en professionele gespecialiseerde ondersteuning – wordt dus niet geholpen. Omdat PTSV alleen maar ernstiger wordt, ontstaat er uiteindelijk zonder gespecialiseerde professionele hulp een onhoudbare situatie. De ontstane verergering leidt zelfs tot arbeidsongeschiktheid die had kunnen worden voorkomen!

Door ‘onduidelijke klachten’ worden mensen ook vaak verteld dat ze niet geholpen kunnen worden. Professionals vinden dat ze niet passen in het daarvoor bestemde ‘hokje’ omdat de niet volledig aan de kenmerken van PTSV voldoen.

Mensen krijgen dan te horen: “U heeft veel Posttraumatische Stressverschijnselen, maar u heeft geen PTSS” …?

Dus, maakt het wat uit of iemand het etiket (label) PTSS heeft gekregen? Maakt het etiket PTSS uiteindelijk het verschil?

Was dit maar zo – een etiket (label) maakt een persoon niet weer vanzelf gezond – sterker nog etiketten blokkeren in de meeste gevallen juist herstel. De sociaal-demografische energie in etiketten is enorm, waardoor je als persoon iedere keer weer op achterstand gezet wordt in je herstel.

Want, het blijft jammer genoeg vaak niet bij een etiket – er volgen er in de loop van een hersteltraject vaak meer etiketten. Etiketten zijn daarnaast ook blijvend en worden wanneer er niet voorzichtig mee omgegaan wordt belastend – kunnen zelfs wanneer deze onterecht toegekend worden traumatiserend zijn …

Herken je eerdergenoemde Posttraumatische Stressverschijnselen die na een traumatische gebeurtenis blijven voortduren – bij jezelf of bij een dierbare? Neem dan vrijblijvend en vertrouwelijk contact op voor een gratis kennismakingsgesprek. Je kunt ons het best bereiken door het invullen van het contactformulier.

Wacht hier vooral niet (te) lang mee, want iedere dag worden er (onbewust) verbindingen gemaakt die uitbreiding geven van de Posttraumatische Stressverschijnselen.

Uiteindelijk leiden Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) tot volledige uitval door een negatieve spiraal waardoor er beïnvloeding van alle prestaties ontstaat. Iemand heeft uiteindelijk totaal geen energie meer en het ontstaan van een volledig sociaal isolement is helaas niet te ver gezocht.

Jij kunt net als die anderen voor je, integraal en holistisch herstellen van Posttraumatische Stress Verschijnselen en Trauma - want het gaat in een hersteltraject alleen om jou en om jouw herstel!

Continue doorlopende trauma’s bestaan niet, zelfs niet wanneer hierdoor Posttraumatische Stress Verschijnselen (PTSS) is ontstaan.

Dit is bijna ongeloofwaardig omdat er wel prikkels zijn (triggers) die voortdurende stressreacties veroorzaken – waardoor het lijkt alsof trauma’s voortduren. Prikkels (triggers) en stressreacties kunnen wel degelijk beide voortduren.

Heling van trauma betekent niet dat een trauma nooit heeft bestaan.

Het betekent, dat in het hier-en-nu, het trauma niet

langer het leven beheerst, omdat door het effectief

oplossen van de triggers - de stressreacties

niet meer kunnen ontstaan.

Door het gebruik van onderbouwde en vooruitstrevende interventies kunnen de aanleidingen (triggers) van de stressreacties waardoor men belast is, opgelost worden en daarmee ook de hieraan gekoppelde trauma's (en PTSS).

De belasting van de trauma’s en de later hierdoor ontstane Posttraumatische Stress Verschijnselen zijn hierdoor opgelost - de stressreacties kunnen dan ook niet meer ontstaan.

Leven met PTSS en Trauma door welke oorzaak dan ook is niet leven, maar belast overleven. Een integraal PTSS en Trauma hersteltraject is zo ontwikkeld dat je effectief kunt herstellen en weer verder kunt leven met een goede kwaliteit van leven.

Neem de regie over je gezondheid en je leven terug, of geef het als cadeau aan een dierbare – en vergeet niet dat er ook voor jou of voor je dierbare een passend en holistisch PTSS en trauma-hersteltraject is!