Depressieve gevoelens vaak onderdeel van PTSS - PTSS is geen depressie!

Zoals jullie inmiddels wel weten spreek ik liever over Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) dan over PTSS met de “S” van stoornis uit de DSM-V categorisatie, maar het komt in dit artikel toch weer voor vanwege de herkenning die mensen met de term hebben en nog niet zozeer met PTSV.

Ik zie vaak in de praktijk dat mensen, in hun zoektocht naar herstel, allerlei labels/etiketten opgeplakt hebben gekregen. Een diagnoselabel maakt op zich helaas niet beter. Het maakt iemand zelfs vaak ziek – zeker wanneer een label later onterecht blijkt te zijn.

Veel labels zijn negatief en er ligt ontzettend veel (negatieve) sociaal-demografische lading in de labels/etiketten opgeslagen. Men krijgt vanaf het moment dat men de diagnose, die men onder vaak bijzondere omstandigheden heeft ontvangen, allerlei vecht-vlucht-bevriezen-flauw vallen reacties.

De angst zit er vanaf dat moment dan ook letterlijk goed in. Reacties die leiden tot een zich psychofysiologische en vastzettende onderliggende angst – Vaak de angst om in de toekomst op een verschrikkelijke manier te moeten lijden.

Eerder heb ik geschreven over het vaak onterecht toekennen van het label burn-out bij mensen met Posttraumatische Stressverschijnselen. Een misdiagnose van burn-out is meer dan een professioneel inschattingsfoutje. Men gaat een pad op waarvan men zelf van binnen voelt dat het niet klopt, maar men kan er niets aan doen. Je kunt er in dit PTSS in Beeld artikel meer over lezen; Burn-out – Het nieuwe PTSS 'Paard van Troje'.

Want, wanneer iemand natuurlijk op dat moment (enkele) burn-out verschijnselen heeft, maar de onderliggende oorzaak Posttraumatische Stressverschijnselen is – zorgt dit voor een onnodig, onaangenaam en zeer ingewikkeld, langdurig herstel, zonder enig resultaat.

Deze burn-out misdiagnose bij PTSV komt helaas (te) vaak voor en zorgt ervoor dat iemand nog verder verwijderd raakt van een oplossing voor zijn of haar situatie.

Ditzelfde zie ik ook in de praktijk wanneer het gaat om het etiket/label depressie. Wanneer iemand Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) heeft gekregen doordat de situatie onhoudbaar is geworden, ontstaat er een hele nare situatie.

De negatieve en belastende situaties die frequent zowel op het werk als in het privéleven ontstaan zijn kenmerkend voor een negatieve en energie slurpende carrousel waar men niet meer aan lijkt te kunnen ontsnappen.

Iemand raakt uiteindelijk ernstig vermoeid. Door de continue Posttraumatische Stressverschijnselen, ontstaat er een negatieve energiebalans, die uiteindelijk tot gevolg heeft dat iemand door totale uitputting ook neerslachtig wordt.

Echter, de door PTSV veroorzaakte volledige uitputting leidt tot de neerslachtige gevoelens, niet depressie. Wanneer men vasthoudt aan depressie als ‘oorzaak’ en men hierdoor vaak ook nog eens eerst wil ‘wachten’ totdat de depressie is opgelost ontstaat er in deze acute en bedreigende situatie nog meer onrust, angst, verwarring en zelfs paniek.

De vermoeidheid die ontstaat, is uiteindelijk ziekmakend (giftig) voor het lichaam. Op allerlei manieren wordt dit zichtbaar wordt door signalen die het lichaam afgeeft in de vorm van lichamelijke (ziekte)verschijnselen. Het lichaam geeft duidelijk aan in de taal die het kent dat er door de (ziekte)verschijnselen die ontstaan snel iets moet veranderen aan de situatie.

Daarnaast gaat men door deze algehele situatie ook vaak nog eens een slecht zelfbeeld vormen en heeft men haast geen zelfvertrouwen meer over om gebruikelijke taken uit te voeren.

En, om dit nog maar eens extra te benadrukken – zij die hooggevoeligheid (HSP) als onderdeel van hun persoonlijkheid hebben, kunnen hun energie gaan verliezen aan de te grote belasting die ontstaat door de Posttraumatische Stressverschijnselen.

De stressreacties op te veel en onverwerkt trauma komen uiteindelijk in vele vermommingen – en ook als;

• Overdreven veel praten.
• Overdreven rationaliseren – de hele tijd, maar proberen te bedenken – hoe de automatische, reflexmatige en vooral oncontroleerbare Posttraumatische Stressverschijnselen op te lossen zijn. Het uiteindelijke resultaat is volkomen vastlopen in het hoofd.
• Overmatig actief zijn – over productief zijn – van de ene activiteit in de andere gaan om te voorkomen dat men iets gaat 'voelen'. Daarom heb ik de nachtmerrie van de sociale verkoeling van de afgelopen tijdsperiode al heel vroeg een “PTSS en trauma vergrootglas” genoemd – je kunt dit hier nog eens nalezen https://www.ptssvoorbij.nl/sociale-verkoeling-een-ptss...
• Huilen bij het proberen om uit te leggen wat er allemaal gebeurt.
• Zwijgen om conflicten te vermijden.
• Presenteren van ultieme zelfstandigheid – er is geen hulp nodig – de angst voor hulp vragen blijft heel lang groter dan de hulpvraag uitspreken. Een hulpvraag die kan leiden tot heling door deskundige, empathische en vooral in PTSV en trauma gespecialiseerde professionele ondersteuning.
• Mensen plezieren – binnen en buiten relaties (privé en werk).
• Hyper waakzaam zijn – alles is gericht op controle – om het oncontroleerbare ondanks alle eerdere ervaringen toch proberen te beheersen.

Nogmaals, ik wil graag benadrukken dat PTSV geen

depressie is en depressie zeker geen PTSV!

Echter, je kunt wel degelijk depressieve gevoelens hebben wanneer je belast en uitgeput wordt door Posttraumatische Stressverschijnselen. Gevoelens die verschijnselen geven die lijken op de verschijnselen die iemand met depressie ook heeft.

Zeker wanneer zoals eerder genoemd iemand langdurig blootgesteld wordt aan de Posttraumatische Stressverschijnselen die voortdurend ontstaan na PTSS en trauma.

De depressieve gevoelens die hieruit kunnen ontstaan zijn vaak een combinatie van innerlijke en uiterlijke emoties;

• Verdriet, schaamte voor zichzelf en de situatie waarin men zich bevindt en schuldgevoelens over de omgeving.
• Boosheid op zichzelf en op de wereld, of op specifieke mensen.
• Een diep verlangen om door anderen gezien en gehoord te worden.

Omdat er zoals ik in eerdere publicaties heb aangegeven,

een ziekelijke driehoek ontstaat door Hooggevoeligheid (HSP) <> Trauma <> PTSS, is het niet verwonderlijk dat het ontbreken

van het gezien en gehoord willen worden ook hier

weer sterk terugkomt.

De oplossing ligt vanzelfsprekend ook hier weer niet in het gericht zijn op de verschijnselen die ontstaan – dit zijn alleen maar reacties. Reacties kun je nu eenmaal niet oplossen op hetzelfde niveau als waar deze ontstaan.

Een integraal en holistisch hersteltraject richt zich ook nu weer op de onderliggende oorzaken van deze depressieve gevoelens en niet op de verschijnselen (reacties). Deze worden door inzet van vooruitstrevende interventies op deskundige manier effectief geneutraliseerd – te beginnen met schaamte en verdriet.

Het gaat hierbij vooral om gedachten die in combinatie met emoties zich uiten in de vorm van de genoemde lichamelijke reacties – alle drie als vastzittende reactiepatronen op voorstellingen die in het verleden zijn gemaakt.  Het gaat dus nooit om de stressreactie zelf waar iemand last van heeft, maar altijd om de onderliggende aanleiding/trigger die de reactie veroorzaakt.

Wanneer de trigger effectief is opgelost dan kan de reactie niet meer ontstaan. Je kunt met dit als achtergrond ook dit PTSS Kennis Blog artikel nog eens lezen wat ik eerder in een ander artikel hierover schreef; Zolang de triggers bij PTSS en Trauma niet zijn opgelost, zorgt Adrenaline voor 'drama' en een voortdurende strijd in je lichaam.

Een holistisch herstelproces richt zich dan ook niet alleen op die ene gebeurtenis waarna de PTSV ontstond. Dit, terwijl iemand dit misschien wel verwacht. Het richt zich op het oplossen van het geheel aan onderliggende aanleidingen/triggers. Alleen dan kan iemand vrijkomen van ongewenste stressreacties en weer zichzelf zijn!

Ik heb al vaker geschreven over de bijzondere waarde van veiligheid voor iemand met PTSV in een integraal en holistisch hersteltraject. Deze veiligheid is een nodig onderdeel van de praktische relatie (coaching alliantie) – een relatie die de basis vormt voor het wel of niet effectief op kunnen lossen van Posttraumatische Stressverschijnselen door inzet van vooruitstrevende interventies.

Iedere vorm van drang of dwang die iemand met PTSV ervaart, leidt tot aanvullende onveiligheid en daarmee de onbereikbaarheid van dat waar het echt om gaat. Iemand met Posttraumatische Stressverschijnselen heeft al bijzonder vaak een gevoel van onveiligheid door trigger situaties in het hier-en-nu. Juist daarom is het heel belangrijk om zorg te dragen voor de benodigde veiligheid tijdens het herstellen van PTSV en trauma.

Het onderbewuste heeft vele bijzondere vermogens, een daarvan

is dat het iedere keer door trigger situaties in iemands

dagelijks leven laat zien, als het ware 'naar voren

schuift’, wat er opgelost kan worden.

Door het ‘volgen’ van het onderbewuste en dus niet het onveilig gaan ‘graven’ in iemands verleden, ontstaat er een situatie waar na professionele analyse van de aanleidingen/triggers, deze door inzet van vooruitstrevende interventies opgelost kunnen worden. Op die manier ontstaat er steeds opnieuw een verbetering in de situatie voor iemand met PTSV.

De bedoeling is om de automatische, reflexmatige en vooral oncontroleerbare stressreacties op te lossen door de onderliggende aanleiding/trigger op te lossen. Op deze manier kunnen deze niet meer ontstaan en zijn ook de hiermee verbonden (niet verstandelijke en niet relevante) verbindingen effectief opgelost.

Hulpverlening is mensenwerk, persoonlijk en daardoor altijd maatwerk. Integraal en holistisch herstel van PTSV vereist empathische en in Posttraumatische Stressverschijnselen en trauma gespecialiseerde professionele hulp. Hulp die altijd begint met het vanuit gelijkwaardigheid en zonder oordeel luisteren naar het totaal aan iemands ervaringen!

Herken je jezelf of een dierbare hierin? Neem dan vrijblijvend en vertrouwelijk contact op voor een gratis kennismakingsgesprek, door het invullen van het contactformulier op de PTSS Voorbij website.

Tijd verergert Posttraumatische Stressverschijnselen en deze verschijnselen zijn niet om mee te leren leven, of erger nog om deze een plekje te geven. Dit is onmogelijk – leven is dan niet meer leven, maar overleven geworden!

Neem de regie over je gezondheid en je leven terug of geef het als cadeau aan een dierbare – en vergeet niet dat er ook voor jou of voor je dierbare een passend, integraal en holistisch PTSS en trauma hersteltraject is!