Worstelen met PTSV door PTSS na trauma – Hoe verder wanneer niets meer is wat het lijkt?

De worsteling die ontstaat, doordat na het ontstaan van Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) het verleden

en de (angst voor de) toekomst het hier-en-nu

beïnvloeden leidt tot het proberen te controleren van

en of het onderdrukken van negatieve emoties.

Iedere dag na het ontstaan van PTSV gaat het worstelen verder

en worden de verschijnselen ernstiger – totdat de onder-

liggende aanleidingen zijn opgelost en alleen dan.

INLEIDING

Als iemand dagelijks worstelt met Posttraumatische Stressverschijnselen (PTSV) als gevolg van PTSS na trauma, of als iemand een dierbare heeft die dagelijks hiermee kampt, kan deze tekst herkenbaar, maar ook confronterend zijn.

Lees toch vooral verder, want hieronder beschrijf ik de worsteling die ontstaat, doordat na het ontstaan van PTSV het verleden en de (angst voor de) toekomst het hier-en-nu beïnvloeden en dat negatieve emoties vermijden of onderdrukken geen optie is.

Verder beschrijf ik hieronder dat PTSV iedere dag na het ontstaan doorgaat en ernstiger wordt, totdat de onderliggende aanleidingen zijn opgelost en alleen dan.

VERLEDEN EN TOEKOMST

Allereerst is het belangrijk om nog eens te benadrukken dat er een direct verband bestaat tussen het verleden, toekomstfantasieën (angsten voor situaties die nog niet gebeurd zijn) en de door PTSV ontstane negatieve emoties die leiden tot automatisch, reflexmatig en vooral oncontroleerbaar ongewenst gedrag. Het hier-en-nu wordt als het ware geplet door situaties uit iemands bagage (verleden) en of uit angsten voor de toekomst (of een combinatie hiervan).

Wanneer dan ook niets meer is wat het lijkt dan ontstaat er grote interne verwarring. Een verwarring van waaruit een grote onbewuste drang ontstaat om controle te krijgen of te behouden over de buitenwereld – op deze manier wordt er op allerlei manieren geprobeerd om de nare en steeds terugkerende belastende emoties te vermijden. 

Je zou dit gedrag kunnen zien als iemand die een bloedende wond met een pleister probeert af te dekken. Afdekken van of zelfs het gebruik van medicatie zonder de onderliggende aanleiding op te lossen van de (stress)reacties mag natuurlijk nooit als een langetermijnoplossing gezien worden. 

Vaak zie ik dat mensen een afkeer krijgen van zichzelf en de keuzes die men maakt. Maar je kunt een onbedwingbare drang om dingen te doen niet zien als een echte keuze. Iemand doet iets niet omdat hij of zij het wil – men doet dingen onder onbewuste en niet te beheersen drang en dwang – een ongewenste overname van de bewuste geest.

WILSKRACHT BEPAALD GEEN KEUZES MEER

Het gaat dan ook niet om wilskracht, want onbewuste aansturing leidt hier tot ongewenst gedrag, bijvoorbeeld te veel of te weinig eten, het gebruiken van allerlei vormen van drugs, medicijnen, alcohol en de natuurlijk alom bekende piekeren <> angst <> paniek cyclus. Een cyclus die uiteindelijk de interne en externe verwarring en belasting alleen nog maar meer vergroot. 

Nee, iedereen die ik spreek wil juist heel graag en zo snel als mogelijk van deze nare verschijnselen afkomen. Voor zichzelf, maar zeker ook voor hun omgeving! Dat dit nog niet gebeurd is ligt aan de tot dusver gekozen benadering en zeker niet aan dat iemand niet zou ‘willen’ herstellen.

In een situatie belanden waar iemand steeds meer merkt dat iemand zichzelf niet meer is en de omgeving daar vaak ook nog eens een schepje bovenop doet door op confrontaties aan lijkt te sturen. Soms komt het daardoor zelfs over alsof iemand voor de lol PTSV heeft en een soort van spelletje aan het spelen is …

VERMIJDEN WORDT OVERLEVEN

Wellicht is hier herkenning in dingen zoals het vermijden van intense emoties door veel praten, veel nadenken en vooral veel met allerlei dingen bezig te zijn – dit voortdurend en allemaal, zelfs als dit leidt tot (zelf)beschadigend gedrag. 

Voorbeelden hiervan zijn pathologisch gokken, totale inactiviteit (tot niets meer komen), agressief of juist heel onderdanig gedrag, overal in de buitenwereld steun/geruststelling zoeken en ook nog eens obsessieve controlehandelingen. 

Dat dit laatste door veel hulpverleners op een hele andere manier uitgelegd wordt is nog eens aanvullend belastend. Men krijgt namelijk heel vaak te horen dat men ‘autistisch’ is. En, ik vraag me dan weleens af wat de waarde van een dergelijk belastend etiket zou kunnen zijn in de context van herstellen van PTSV?

HERBELEVEN IS NIET ALLEEN BELASTEND

Ik zie nogal eens in de praktijk dat men elders gevraagd is om situaties steeds maar weer her te beleven, gecombineerd met de ervaringen van de ernstig belastende emotie die bij de situatie hoort. 

Allereerst is dit alleen mogelijk voor het kleine gedeelte van de PTSV wat aangestuurd wordt door dingen waar iemand over zou kunnen praten en die iemand dus bewust is. Er zijn nogal wat dingen die voor zelf-beschermende redenen nu onbewust liggen opgeslagen – dingen die misschien eerst nog wel toegankelijk en dus veilig waren maar in de huidige situatie dus niet meer. 

Mensen worden hier ook angstig door omdat het lijkt alsof men zijn of haar geheugen niet meer ‘helder’ heeft. Bij sommigen gaat dit zelfs zo ver dat men denkt dat men een beginnende vorm van dementie heeft. 

Dat het eigenlijk heel ondersteunend is dat bepaalde (nare) herinneringen nu niet naar de oppervlakte komen is verstandelijk niet te volgen. Dit voorkomt namelijk dat er een bijzondere crisissituatie zou ontstaan die zou kunnen leiden en een algehele stop in functioneren – een algehele prestatie blokkade. 

Maar iemand die zich heel naar gaat voelen zonder dat hij of zij weet waarom maakt de verwarring wel steeds groter. Wanneer je meer wilt lezen over herbelevingen (flashbacks) zonder beelden, de zogenaamde emotionele flashbacks en tegelijkertijd de meest belastende vorm van herbelevingen – klik dan hier.

HOLISTISCH HERSTELLEN

Daarnaast gaat het hier vanuit een holistisch perspectief om de informatie die opgeslagen ligt in de (stress)reactie, maar nog meer om de energie die vastzit in de onderliggende aanleiding/trigger gekoppeld aan een bepaalde situatie. 

Vastzittende energie kan gelukkig weer in beweging komen en daarmee lossen niet alleen de stressreacties op, maar ook de daarmee verbonden trauma’s. Het worden onbelaste herinneringen – waarbij het er niet om gaat dat dingen die niet oké zijn, dan wel oké gevonden worden. 

Nee, het gaat hier om het onbelast kunnen accepteren van bijvoorbeeld ‘het is nu eenmaal zoals het gegaan is’. Niet een verstandelijk maar een gevoelsmatig gestuurde boodschap – een die er voor het oplossen van de onderliggende aanleiding/trigger niet kon (en mocht) zijn.

Vanuit een holistisch perspectief is herbeleven van een reactiepatroon niet zinvol omdat het neurale pad wat gevolgd wordt in de hersenen, steeds steviger, sterker en daardoor (nog) sneller gaat werken. Nee, wanneer er een patroon ontstaan is, helpt het niet om het patroon nog maar eens een keer te volgen … Op die manier versterkt het patroon zich dus alleen nog maar meer met ongewenste en aanvullend belastende gevolgen van dien.

BEWUSTWORDING EN ONDERLIGGENDE AANLEIDINGEN OPLOSSEN

Tijdens een kennismakingsgesprek krijgt iemand een ‘insight-boekje’ als cadeau – altijd, dus of we nu daarna wel of niet besluiten om samen een hersteltraject te starten.

Ik stel dan voor dat ze vanaf dat moment met name bewust worden wat mensen, situaties, omgevingen en zelfs dingen/spullen met hen doen en deze inzichten in enkele woorden zonder verdere analyse op te schrijven. 

Deze bewustwording lijkt in eerste instantie extra belasting omdat men merkt door veel dingen belast te worden gedurende een dag/nacht, maar het vormt een eerste stap in holistisch herstellen van PTSV door PTSS na trauma. 

Hierdoor wordt een voorzichtig begin gemaakt met een meer geordend proces van zelfreflectie. Dit proces ondersteund later actief de samenwerking met het onderbewuste en het op professionele manier analyseren en oplossen van de onderliggende aanleidingen/triggers uit belastende situaties die iemand in het dagelijks leven meemaakt. 

HOLISTISCH HELEN MET HET LOGOSYNTHESE MODEL

Om holistisch herstel van PTSV in de praktijk te ondersteunen worden diverse vooruitstrevende interventies gebruikt, maar in de PTSS Voorbij praktijk heb ik een sterke voorkeur voor het gebruik van het Logosynthese model. 

Het Logosynthese model is een veelomvattend systeem voor psychotherapie, coaching en persoonlijke ontwikkeling. Het combineert moderne concepten uit psychotherapie, en energiepsychologie met de eeuwenoude wijsheid van heling door woorden.

Logosynthese is gebaseerd op het concept van het leven als een energiestroom; het beschrijft hoe deze stroom kan worden geblokkeerd en hoe dergelijke blokkades kunnen worden opgelost.

Je bent energie - Essentie gemanifesteerd als lichaam en geest. Je lichaam is een energiesysteem dat is ingebed in een persoonlijke ruimte in de tijd. In deze ruimte wordt veel verschillende informatie opgeslagen, niet alleen over jezelf, maar ook over andere mensen, dieren en objecten. 

Deze ruimte is als een 'museum' geworden waar al je waarnemingen, herinneringen, voorstellingen (representaties), fantasieën, overtuigingen en conclusies liggen opgeslagen.

Het Logosynthese model zorgt voor een verrassend zachte verlichting van trauma, angst en andere vormen van emotioneel en fysiek leed – zonder drang, dwang en waarbij de cliënt in alles de regie houdt.

Bij gebruik van het Logosynthese model wordt vastgesteld wat de specifieke betrokken onderliggende aanleiding/trigger verbonden met het vastzittende energiepatroon is en tegelijkertijd wat de reacties zijn die optreden wanneer een specifieke trigger wordt geactiveerd.

Er is bijvoorbeeld een voorstelling van een nare en traumatische situatie opgeslagen. De bedreigende voorstelling van deze situatie, waar bijvoorbeeld een beeld, een geur en of een gezicht bij past, herbergt vastzittende energie. 

Door triggers die ontstaan door hele gewone dagelijkse situaties, ontstaat er door de eerder beschreven verwarring in waarneming na een te heftige gebeurtenis, een automatische, reflexmatige en vooral oncontroleerbare (stress)reactie.

Dit wil zeggen, een niet bedreigende waarneming in het hier-en-nu is in staat om op een of andere manier vastzittende energie vrij te laten komen (te activeren). Dit ontstaat doordat een situatie in iemands waarneming 'lijkt op' en daardoor gekoppeld wordt aan een opgeslagen voorstelling van een nare en traumatische situatie van toen. 

De vastzittende energie komt vrij en er ontstaat een (stress)reactie die zich uiteindelijk steeds op eenzelfde manier herhaald (patroon). Het Logosynthese model is in staat om storende (opgeslagen) energiepatronen op te lossen en de stroom van levensenergie te herstellen.

Het unieke van dit proces is dat door samen met de cliënt zowel de trigger als de reactie vast te stellen en aan te pakken, het vastzittende energiepatroon opgelost kan worden. Het Logosynthese model is een vorm van Energie Psychologie en wil je meer lezen over Energie Psychologie, klik dan hier.

Het Logosynthese model is in de praktijk juist daarom een elegante en effectieve manier om op korte termijn pijnlijke en traumatische herinneringen, onnodige angsten en bijvoorbeeld belemmerende overtuigingen op te lossen. Hierdoor komt energie beschikbaar om het leven (weer) op eigen manier vorm te geven.

Wil je je aanvullend informeren over het Logosynthese model en wat dit inhoudt als ondersteuning voor mentale en emotionele heling en persoonlijke en spirituele ontwikkeling klik dan hier.

GEVOEL IS NIET VERSTANDELIJK

Velen, inclusief hulpverlening, proberen nog steeds te veel en te vaak om verstandelijk (cognitief) een oplossing voor PTSV te vinden, maar iemand kan niet verstandelijk oplossen wat al in iemand ontstaan is en wat gevoel als basis heeft. Iemand is als het ware dus altijd te laat – als we ten minste uit blijven gaan van ons functioneren als mens met zijn psychofysiologische cyclus. 

Een psychofysiologische cyclus die voor ons als mens, als volgt verloopt:

• Er ontstaat een sensatie.
• Er ontstaat een zintuiglijke waarneming (horen, zien, ruiken, proeven, voelen).
• Op basis hiervan wordt er automatisch een eerder waargenomen en opgeslagen beeld gekozen.
• Dit gebeurt vanuit de vraagstelling heb ik zoiets eerder gehoord, gezien, geroken, geproefd, gevoeld? Dus, het zoekt vanuit verbindend denken naar een vergelijk vanuit de vraagstelling ‘lijkt dit op’?
• Er wordt een automatisch oordeel gevormd over de gevoelens die ‘vastzitten’ aan het beeld.
• De gevoelens leiden tot gedachten die gebaseerd op deze gevoelens ontstaan. 

Het bovenstaande geeft zeer verkort en vereenvoudigt het proces weer van het ontstaan van menselijke ervaringen weer. Ervaringen die ontstaan binnen onze eigen bubbel en die onderdeel uitmaken van wat we de werkelijkheid noemen. Na een voor iemands waarneming voor hem of haar te heftige situatie ontstaan er in twintig procent van de gevallen Posttraumatische Stressverschijnselen. 

Heeft dit echter te maken met ongewenst lichamelijk grensoverschrijdend gedrag dan is dit percentage vele malen hoger. Vijfenzeventig procent heeft dan al na een week PTSV door PTSS na dat specifieke lichamelijk grensoverschrijdende trauma.

Dus, of het nu ontstaan is door bijvoorbeeld abortus, pesten en buitensluiten, iemand die geboren is als alleengeboren tweeling, na een of meerdere narcistische relaties (werkrelaties hierbij ingesloten), na een of meerdere medische missers – nadat PTSV is ontstaan gaat het niet meer vanzelf weg.

Het wordt iedere dag na het ontstaan ernstiger omdat iedere dag nieuwe verbindingen gemaakt worden vanuit ons verbindend denken. Dit is niet altijd direct meetbaar omdat verergering niet in een rechte lijn plaatsvindt en we dit zelf al helemaal moeilijk kunnen volgen. Maar iedereen kan uiteindelijk wel aangeven dat het over een langere periode steeds ernstiger geworden is en mensen in de omgeving reageren hier soms als eerste (heftig) op.

VERWARRING IS HEEL VERWARREND

Omdat er door de PTSV een verwarring in waarneming is ontstaan, ontstaat er dus ook verwarring in onze opslag. Aangezien deze verwarring leidt tot een gevoel van onveiligheid, onzekerheid, twijfelen, onrust voelen en vooral ook altijd een vorm van haast hebben wordt leven – overleven. 

Iemand is namelijk nooit meer oké, is altijd bezig, heeft nooit meer rust, kan niet meer ontspannen na stress en is altijd maar bezig met wat daarna komt – zelfs als iemand genoeg kloktijd heeft, is er nog steeds haast. Men is altijd op zoek – naar veiligheid …

Te veel, te vaak en te lang stress zonder herstel geeft giftigheid in het lichaam met allerlei nare en belastende gevolgen. Onverklaarbare en chronische lichamelijke klachten (ALK of vroeger SOLK genoemd) zijn dan ook de vergeten factoren bij PTSV door PTSS na trauma.

Alles is energie en alles is altijd eerst een mentale constructie – voordat het leidt tot (stress)reacties die waargenomen worden in het lichaam. Je kunt dan ook een reactie niet oplossen op hetzelfde niveau als waar deze ontstaat – in het lichaam. Het is tenslotte een reactie. Je bent ook niet je emoties – je maakt deze zelf … Dit laatste is op zichzelf wel geruststellend, maar niet wanneer je PTSV hebt – iemand voelt er niets bij …

Je dan in herstel richten op gedachten om deze nadat deze ontstaan zijn anders te willen maken is dus niet alleen (te) laat in het proces, maar ook nog eens niet menselijk wanneer het gevoel uiteindelijk bepalend is voor de gedachten die later (negatieve) emoties aansturen.

HERKENNING IS ERKENNING

Ik deel deze informatie in dit artikel ook nu weer vanuit mijn wens dat steeds meer mensen toegang krijgen tot aanvullende en vooral ook andere informatie. Ook dat er steeds meer herkenning ontstaat bij mensen die PTSV hebben en/of mensen die iemand in hun omgeving hebben die hieraan lijdt. 

Door de herkenning ontstaat ook erkenning voor de eigen situatie en waar men is op het pad van hun herstel. Tegelijkertijd ontstaat er kennis van een andere holistische benadering die wel kan leiden tot herstel van PTSV door PTSS na trauma. 

Deze tekst kan ook verder dienen als een reflectie moment voor jezelf of wanneer je misschien een hulpvraag van een dierbare met PTSV hebt gekregen en je ‘meeleest’ en ‘meezoekt’ naar een voor hem of haar andere en passende herstelbenadering. 

Ik vertrouw erop dat hierdoor nogmaals onderstreept wordt dat het juist niet gaat om het (nog) beter verstandelijk te kunnen begrijpen en ook niet te ontdekken wat er nu precies gebeurd omdat het en niet om verstand gaat en niet te begrijpen is – alles draait om gevoel. Daarnaast dat juist mensen die hooggevoelig (HSP) zijn belast worden door de HSP <> Trauma <> PTSS ziekmakende driehoek. 

En, HSP is zeker geen modeverschijnsel, geen afwijking, geen karaktertrek en al zeker niet iets waar je als HSP vanaf zou willen komen. Je wilt juist gezien en gehoord worden en kunnen functioneren zoals je bent – met HSP als onderdeel van je persoonlijkheid.

Verder dat het bij het oplossen van PTSV niet (alleen) gaat om de uiteindelijk ontstane negatieve en belastende emoties en de hieruit ontstane (stress)reacties. Maar dat het juist en vooral ook gaat om het deskundig analyseren en oplossen van de onderliggende aanleidingen/triggers die leiden tot deze automatische, reflexmatige en vooral zo belastende oncontroleerbare (stress)reacties.

Het in de basis oplossen van de aanleidingen/triggers is een noodzakelijke en fundamentele stap zodat de stressreacties niet meer kunnen ontstaan en de PTSV hierdoor opgelost wordt. Op deze manier kan iemand na het ontstaan van de belastende PTSV weer de regie over hun leven terugkrijgen en verder leven met een goede kwaliteit van leven. Vechten tegen PTSV is een onnodig en verder ziekmakend energielek.

CONCLUSIE

Leren omgaan met PTSV door PTSS na trauma is een utopie. Ik spreek dagelijks mensen die hierdoor alle hoop waren kwijt geraakt – en ik zie ook gelukkig dagelijks hoe mensen de hoop weer terugkrijgen en holistisch herstellen!

Alles begint bij de o zo belangrijke hulpvraag, want zonder de hulpvraag is geen hulp mogelijk. Samen met deskundige en vooral ook gespecialiseerde ondersteuning weer op weg naar een staat waarin iemand weer zichzelf kan zijn zoals iemand in de basis (nog steeds is) – met de eigen persoonlijkheid en vooral ook weer eigen keuzes. 

Keuzes die weer gevormd worden door het weer herontdekte gevoel. Het grootste cadeau wat iemand zichzelf of een dierbare kan geven.

Deel dit artikel vooral ook met anderen, want hoe meer mensen herkenning zien in dit artikel, hoe meer mensen ook erkenning krijgen van hun eigen situatie en waar ze zijn op hun persoonlijk pad van herstel.

Wil je meer informatie of wil je je eigen persoonlijke situatie bespreken, vul dan het contactformulier in. 

Logosynthese® en vertalingen van deze term zijn geregistreerde handelsmerken van dr. Willem Lammers, en mogen niet gebruikt worden zonder zijn uitdrukkelijke voorafgaande toestemming.